Parekorik gabeko arkitektura enpresa berezi batentzat
1972an, Rufino Garmendiak bere galeper-negozioa handitzeko behar zuen eraikina enkargatu zion Miguel Ángel Lazpita arkitektoari. Desnibel handiak zituen espazio irregular batean ezarri zen, Bergara eta Elgeta lotzen dituen errepidearen ondoan.
Haren berezitasunak, haren hizkuntza plastikoak, oso lotua 70eko hamarkadako egile-arkitekturarekin, eta haren balio ikonografiko handiak balio artistiko arkitektoniko handia ematen diote, inguruan kontrastea eginez eta nabarmenduz.
Oinplano angeluzuzeneko eta zazpi altuerako eraikin handi batean garatu zen proiektua, zeinaren banaketa baldintzatzen duten, batetik, malkarrean kokatuta egoteak, eta, bestetik, galeperren ugalketa-eboluzio zikloak. Azken horretara egokitzeko, eraikuntza eraikinaren aireztapen zaindu baterantz bideratzen da, argi naturalaren sarrera eragozteko.
Bistako adreiluz egindako itxierak dira, fatxadak bertikalki urratzen dituzten forma ahurreko mihise makurren bidez ebatziak, multzoari kalitate estetikoa ematen dion eta erro espresionistak dituen irtenbide batean. Eta hori egiten du funtzionaltasuna galdu gabe, barruko tenperaturari eustea ahalbidetzen duen aire-ganbera bat eratzen baitu horrela.
Eskaileraren eta karga-jasogailuaren kutxa ere nabarmentzen da, fatxadaren mutur batean kokatua eta sareta zeramikoz estalia, CVC letrekin eta enpresaren izenarekin osatua.